Narzekamy już tak długo na ciężkie próby, którymi Pan nas nawiedza, a nie modlimy się, jak należy. Modlitwa jest wszechmocna, ona przebija obłoki i stanie się z nami to, co się stało w narodzie izraelskim za króla Jozafata. Bili się zaślepieni wrogowie ludu wybranego Moabici, Amonici i Idumejczycy, jakoby byli sobie nieprzyjaciółmi, zaś naród wybrany przypatrywał się tej rzezi z góry wysokiej, a potem przez trzy dni zbierał po nich łupy. Wówczas uzna świat cały, że naród polski jest narodem Maryi (Ks. B. Markiewicz, Testament).
13.07.1842 - Urodził się w Pruchniku k/ Jarosławia, jako syn Jana i Marianny w rodzinie wielodzietnej, wychowany w duchu pobożności, cierpliwości i pracowitości.
1863 – Markiewicz i kolega spotkali „niezwykłego młodzieńca”, który przepowiedział wydarzenia z przyszłości, m.in. o kapłanie, który będzie wychowawcą młodzieży i przyszłych kapłanów.
1863 – wstąpienie do Seminarium Duchownego w Przemyślu
1867 – święcenia kapłańskie
1867 – 1885 posługa wikariusza, potem probostwo, studia filozoficzne we Lwowie i w Krakowie
Od 1882 - wykładowca teologii pastoralnej w Seminarium Duchownym w Przemyślu
1886 – nowicjat u Salezjanów w S. Benigno Canavese koło Turynu
1887 – profesja wieczysta na ręce ks. Jana Bosko
1892 – jako członek Towarzystwa Salezjańskiego objął probostwo w Miejscu, które wkrótce przemianowano na „Miejsce Piastowe”. Zajął się wychowaniem opuszczonej młodzieży. Rozpoczyna organizowanie Zakładu Wychowawczego na wzór ks. Jana Bosko.
1897 – po wizytacji salezjańskiej z Włoch i wynikających z niej zaleceniach ks. Markiewicz wniósł do biskupa w Przemyślu i do Ojca Świętego Leona XIII prośbę o pozwolenie na założenie nowego zgromadzenia zakonnego; skreślony z Towarzystwa Salezjańskiego, odtąd pozostał pod jurysdykcją biskupa.
1898 – czekając na zatwierdzenie nowego zgromadzenia, założył „Towarzystwo Powściągliwość i Praca” - świeckie stowarzyszenie mające na celu wychowanie opuszczonych dzieci i młodzieży.
1903 – otwarcie Zakładu Wychowawczego w Pawlikowicach
1911 – dwa udary
29.01.1912 – śmierć
1921 – zatwierdzenia Zgromadzenia Św. Michała Archanioła
1958 – wszczęcie procesu informacyjnego
2004 – zatwierdzenie cudu
2005 – beatyfikacja
30.01 – wspomnienie liturgiczne
Stańmy wszyscy jak jeden mąż z ludem naszym głęboko religijnym, przy sztandarze Maryi Królowej Polski z godłem: „Wszystko przez Maryję”, albowiem wedle nauki Kościoła wszystkie łaski, co do duszy i co do ciała, przychodzą za pośrednictwem Maryi. Obowiązkiem i interesem naszym stanąć przy Niej, tym bardziej, że za natchnieniem Namiestnika Chrystusowego, król i przedstawiciele prawni narodu naszego ogłosili Ją Królową. I Ona też okazała natychmiast naszą Monarchinią, wyzwoliwszy lud nasz z toni ostatecznej, i uczyniła go przedmurzem chrześcijaństwa. Zwycięstwo pod Wiedniem jest przecież Jej sprawą, a i największy utwór literatury naszej i literatury świata „Pan Tadeusz" powstał pod Jej opieką. Za Jej przyczyną także pod Jej sztandarem widzimy obecny ruch moralny w narodzie. Za Jej pomocą znowu zajmiemy stanowisko przeznaczone nam przez Opatrzność i pozostaniemy przedmurzem chrześcijaństwa. Pod Jej wodzą ruszymy bryłą świata. Mężowie nauki, mistrzowie sztuki polskiej, sławcie dziełami waszymi potęgę i dobroć Maryi Królowej naszej. O, ileż kart w historii naszej dostarczy wam wątku do utworów na cześć tej Pani i Matki naszej. Wstąpcie wszyscy do bractwa Królowej Korony polskiej.
Pierwsza niedziela maja, poświęcona czci N. Maryi Panny Królowej Korony Polskiej, jako pamiątka ślubów Jana Kazimierza, niech stanie się największą uroczystością narodową. "Jest ścisłym obowiązkiem naszym pod utratą posłannictwa przeznaczonego nam przez Opatrzność, ślub Maryi obiecany dopełnić, on był bowiem uczyniony w imieniu całego narodu naszego. Kto tedy z nami nie stanie tego dnia przy Niej, jest w pewnym znaczeniu buntownikiem Jej królestwa i znieważa Jej majestat monarszy.
Od was, kapłani polscy głównie zależny, aby naród polski był rzeczywiście narodem Maryi, a Ona jego Królową. Wzywał Jeremiasz kapłanów narodu izraelskiego, kiedy się znajdował w położeniu podobnym do naszego, iżby, opadłszy na twarze, modlili się między przedsionkiem a ołtarzem za naród swój. Was, kapłani polscy, wzywa dzisiaj Bóg podobnie, abyście upokorzeni częstą spowiedzią, dorocznymi ćwiczeniami duchownymi, a oświeceni gorliwym spełnianiem wzniosłych obowiązków waszych, codziennie przy ofierze Mszy św. wznosili czyste dłonie wasze do Pana Zastępów i, przez przyczynę Maryi i świętego Michała i Świętych patronów polskich, błagali Go o rychłe zmiłowanie się nad narodem naszym.
Mówcie często do Niego: „Przebacz Panie, przebacz narodowi Swemu, przebacz Panie narodowi Maryi". Narzekamy już tak długo na ciężkie próby, którymi Pan nas nawiedza, a nie modlimy się, jak należy. Modlitwa jest wszechmocna, ona przebija obłoki i stanie się z nami to, co się stało w narodzie izraelskim za króla Jozafata. Bili się zaślepieni wrogowie ludu wybranego Moabici, Amonici i Idumejczycy, jakoby byli sobie nieprzyjaciółmi, zaś naród wybrany przypatrywał się tej rzezi z góry wysokiej, a potem przez trzy dni zbierał po nich łupy. Wówczas uzna świat cały, że naród polski jest narodem Maryi.
Ks. B. Markiewicz, Testament (fragmenty), w: „Powściągliwość i Praca”, 15.04.1912
Litania do bł. Bronisława Markiewicza
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże - zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami.
Święty Michale Archaniele,
Aniele Stróżu Polski,
Błogosławiony Bronisławie Markiewiczu,
Założycielu Zgromadzeń Michalickich,
Ufny czcicielu aniołów i świętych,
Wzorze gorliwości kapłańskiej,
Perło pokory,
Miłośniku modlitwy,
Czcicielu Eucharystii,
Oddany Niepokalanej Matce,
Apostole dobroci,
Krzewicielu miłosierdzia,
Przykładzie powściągliwości i pracy,
Wzorze cierpliwości,
Wychowawco dzieci i młodzieży,
Pocieszycielu odrzuconych,
Duszpasterzu opuszczonych,
Przykładzie posłuszeństwa,
Zatroskany o Ojczyznę,
Abyśmy wzrastali w wierze, nadziei i miłości,
Abyśmy w bezkrwawym boju walczyli o zbawienie dusz,
Abyśmy umieli składać siebie w ofierze,
Abyśmy zwalczali wady i nałogi osobiste, narodowe i społeczne,
Abyśmy doskonalili się w cnocie pokory i posłuszeństwa,
Abyśmy odznaczali się wrażliwością serca,
Abyśmy bronili tożsamości narodu naszego,
Abyśmy byli wierni Bogu i Kościołowi,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami
- Jakim jesteś wychowawcą? Czy postrzegasz pracę jako sposób na uświęcanie się? W jakich sytuacjach?
- Co dla Ciebie oznacza powściągliwość?
- Czy widzisz miejsce dla Maryi w swoim życiu osobistym? W pracy? Jak można dziś realizować hasło „Wszystko przez Maryję”?
plik pdf